έχε το νου σου στο παιδί..




Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

'Για Σένα.."



"Η μόνη μας πατρίδα , τα παιδικά μας χρόνια .."

Φεύγαμε κι ερχόμαστε, παίζαμε, τρωγόμαστε,
δέκα φιλαράκια, δέκα μάγκες,
μέσ’ στο χωματόδρομο, της ζωής μας πρόδρομο,
πάνω από το ρέμα, στις παράγκες,
μέσ’ στο χωματόδρομο, της ζωής μας πρόδρομο,
πάνω από το ρέμα, στις παράγκες.

Ήταν πανηγύρι η χαρά μας
και στα ματωμένα γόνατά μας,
βάζαμε οινόπνευμα και προς το απόγευμα,
βγαίναμε ξανά στη γειτονιά μας,
βάζαμε οινόπνευμα και προς το απόγευμα,
βγαίναμε ξανά στη γειτονιά μας.

Τώρα σκορπιστήκαμε, δεν ξαναβρεθήκαμε,
και οι δέκα είμαστε χαμένοι,
και ο χωματόδρομος, έγινε μονόδρομος
και η θλίψη είναι αραγμένη,
και ο χωματόδρομος, έγινε μονόδρομος
και η θλίψη είναι αραγμένη.

Ήταν πανηγύρι η χαρά μας,
και στα ματωμένα γόνατά μας,
βάζαμε οινόπνευμα και προς το απόγευμα,
βγαίναμε ξανά στη γειτονιά μας,
βάζαμε οινόπνευμα και προς το απόγευμα,
βγαίναμε ξανά στη γειτονιά μας.






































































































































































ΠΗΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ : https://www.facebook.com/1.FWTO.MNHMES.PARADOSH?fref=photo
Τις τρεις παρακάτω τις ειχα αποθηκεύσει στον υπολογιστή μου



https://www.facebook.com/xmosxogiannh?fref=photo





‘Για Σένα'

Μοναδική πατρίδα
τα παιδικά μας χρόνια
είχαμε μια μπιγκόνια
στη σκάλα αριστερά

Βγαίνει χωρίς πυξίδα
ο έρωτας για ψώνια
ψωμί κι εφημερίδα
τα ρέστα στη χαρά

Γύρισα από ένα μέτωπο
που όσοι σκοτώνουνε φτιάχνουν το χάρτη
αίσθημα βαρύ αντιμέτωπο
μ’ όσα πληγώνουνε καρδιά και μάτι

Γύρισα κι έχω ένα αδιάφορο
φιλί παράφορο Αύγουστο μήνα
το ‘σωσα κι εκεί κρατήθηκα
κι έτσι αναστήθηκα, γειά σου Αθήνα

Κρίμα τόσος θυμός
διαγράφουμε φίλους
σέλφι με σκύλους
πολύς καπνός

Φεύγει γλιστρά ο καιρός
Κράτα με τώρα
πέρασε η ώρα
στάχτη ο καημός

Μοναδική πατρίδα
ένα παλιό παιχνίδι
εσύ κι εγώ ταξίδι
στα ήσυχα νερά

Να βρει κι η καταιγίδα
εμένα γι’ αντικλείδι
στο σπίτι που ποθούσες
να ζήσεις μια φορά

Γύρισα κι έχω ένα αδιάφορο
φιλί παράφορο για μια Δευτέρα
το ‘σωσα κι εκεί κρατήθηκα
κι έτσι γεννήθηκα, σα καλησπέρα


από δημοσίευση της αγαπημένης μου φίλης Ξανθής



Νοσταλγία
Αν κάποια μέρα
ερχόταν με τους εαρινούς ζεφύρους
η γιασεμένια σου ανάμνηση
να ταράξει τα χαρτιά μου με τα ποιήματα.
Ποια στάλα ποιας βροχής
θα ξέπλενε τότε τη νοσταλγία μου;

Μοχάμεντ Χάκι
(γεννήθηκε στο Ανατολικό Κουρδιστάν)


Κλείνοντας για απόψε θα αναδημοσεύσω λόγια , πάλι της Ξανθής ...

"Είμαστε φτιαγμένοι από σιωπηλές λέξεις, γράμματα που δεν στείλαμε, χαμένες ευκαιρίες και αγκαλιές που ποτέ δεν δώσαμε..."
....
"Γλυκιά Μελισσούλα
Έλα να ζουζουνίσεις γύρω μου
Δεν σ' έχω δει για τόσο πολύ καιρό...
Έχω ανάγκη να σε νιώσω
Σκοπεύω να σε στριφογυρίσω
Όπως μου περιέγραψαν σ' εκείνο το τραγούδι
Πέρα στα δάση
Ψηλά πευκοδάση
Με κέρασε γλυκό έρωτα...
Η δασένια χάρη της
Η απαλή αγκαλιά της
Το πρόσωπό μου στη σκιά
Γλυκιά μελισσούλα...
Δεν θα μ' επισκέπτεσαι τα πρωινά;
Δεν θα μ' επισκέπτεσαι αργά τη νύχτα;
Γιατί δεν είναι δίκαιο, απλώς δεν είναι δίκαιο
Ήταν γραφτό να κρυφτείς απ' το φώς...
Νύχτα, όλα μου τα φώτα αναμμένα
Χρειάζομαι ένα μικρό τετ- α- τετ
Αυτό το άχρηστο, αβοήθητο συναίσθημα...
Ένας νέος άνδρας θα 'πρεπε να είναι ευλογημένος με αγάπη
Υπάρχει μόνο σάρκα και φωτιά από κάτω
Αυτό το μεθυσμένο, άσκοπο στριφογύρισμα...
Χέρια στο πρόσωπό μου
Λίγο μετάξι και δαντέλα
Γλυκά αρωματισμένα φιλιά
Για μένα...
Ό,που καίγεσαι
Έχω επιστρέψει
Τυχερή κυρία
Γλυκιά Μελισσούλα
Πρέπει να σ' αφήσω το πρωί
Ήθελες πάντα να 'σαι ελεύθερη
Μείνε μαζί μου
Γλυκιά τυχερή κυρία
Μη μ' αφήσεις ποτέ
Γλυκιά Μελισσούλα
Ξύπνιος σε κρύα μέρη
Ψυχρά μάτια και παγωμένα πρόσωπα
Κάποιοι νεκροί και κάποιοι ζουν
Οι πιο πολλοί κάνουν κάτι στο ενδιάμεσο..
Κυρία μου επί των τιμών
Μάλλον κατέληξες να με μισείς
Τι πικρό ξύπνημα που ήταν αυτό
Την επόμενη φορά που θα με καλέσει
θα την αφήσω να μπεί
Την επόμενη φορά που θα με καλέσει
θα την αφήσω να μπεί...
Κι αν μ' αφήσει το πρωί
Τουλάχιστον θα έχουμε κι οι δυο μας ανακουφιστεί
Τώρα... Μείνε μαζί μου...
Μείνε μαζί μου...
Γλυκιά τυχερή κυρία
Μη μ' αφήσεις ποτέ
Γλυκιά Μελισσούλα..."



Μέσα στους περίεργους καιρούς που διανύουμε και στα επικίνδυνα μονοπάτια που διασχίζουμε, θα σταθώ και θα μείνω μπροστά στο υπέροχο χαμόγελο και στο ελπιδοφόρο βλέμμα αυτής της μάνας..."




Greek grandmothers lovingly caring for a refugee's baby. 16/10, #Lesvos, Greece.



"Σύρος πρόσφυγας, μέσα σε σκηνή του ΟΗΕ στον Δημοτικό Κήπο της Χίου, παίζει στο ούτι και τραγουδά ένα από τα ομορφότερα παραδοσιακά μας τραγούδια...
"Πέρα στους μαχαλάδες, στα προσφυγικά, ακούγονταν τραγούδια", διαβάζαμε..."
γράφει ο αδελφός μου στο χρονολογιο του...


Στην ταράτσα μου εχω ενα δωματιακι
Εκει αποθηκευα οτι μαρεσε .
Απο το δημοτικο μεχρι και πριν 7 χρονια.
Ειχα να παω εφτα ολοκληρα χρονια
Και τί ανακαλυψα;
πως υπήρχαν  λ έ ξ ε ι ς γραμμένες με μολύβι .

Ω γκρίζες μου μέρες , όμορφη είναι η ζωή των στιγμών μας..

Α κ ο ύ σ τ ε  την...:




ЗОЯ и ВАЛЕРАJust shared a video with http://realplayer.com/
Posted by Garry Avetisov on Παρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2012


Καληνύχτα Δευτέρα





νανουρισμα....